Hi Anouk hier!

Ik was verslaafd aan eten

Hoeveel ik ook at, de schaamte en het schuldgevoel waren er sneller dan ik kon kauwen

Ik kan zeggen het was weer zo’n avond maar het was niet weer zo’n avond het was altijd zo’n avond. De dagen waarop ik niet aan emotie-ten deed waren op 3 vingers te tellen. Waar het toen ik 10 jaar was begon met een pot pindakaas stiekem leeg te eten, at ik nu hele boodschappentassen leeg om mijn gevoel te doven. Het maakte niet uit hoeveel ik at. Het schuldgevoel en de schaamte was er net zo snel. Om het goed te maken vond je mij in de sportschool, van Body Pump naar het fitnesshok en daarna nog even een Body Combat les. Niets was te gek.

Aan de buitenkant zag je niet dat ik zoveel at.

Ik was niet heel slank maar ook niet super dik. Er speelde zoveel in mijn familie en op het werk. Ik kon het niet meer aan. Ik zou een weekje thuis blijven op doktersadvies maar ik was zo klaar met alles dat ik besloot dat ik niet meer wilde, mijn gevoel voor altijd verdoofd. De 4 maanden daarna zaten vol met dagelijkse therapie om het leven weer aan te kunnen en daarna volgde nog 3 jaar therapie om beter om te gaan met eten.

Ik leerde tijdens therapie dat mijn eten niets te maken had met eten maar met mijn gevoel, zelfkritiek, perfectionisme, stress, zelfvertrouwen. Dingen die ik aan de binnenkant allemaal niet had. Ik had mijzelf geleerd, dat door te eten mijn gevoel even weg was en dat gevoel wilde ik graag vasthouden ook al was het altijd sneller terug dan ik wilde. Ik moest leren om met mijn gevoel om te gaan.

Koken leerde mij dat alles mogelijk is

Het heeft even geduurd voordat ik wist hoe ik met eten om moest gaan want ik wist wel dat ik mijn gevoel moest uiten maar op mijn 27^e wist ik niet hoe ik moest koken. Ik at al wel vegetarisch en dan zou je denken dat je genoeg inspiratie had, maar nee. Ik ben kookboeken gaan kopen en heb heel lang alleen maar recepten gemaakt uit kookboeken. Hier kwam ik er achter dat ik alles kon eten. Dat ik niets op een MAG IK NIET lijstje hoefde te zetten zolang ik deed aan portie controle. Hoe lekker het ook was, ik schepte niet 2 of 3x op. Het nadeel van koken voor 1 is dat recepten bijna altijd voor 4 personen zijn geschreven waardoor je vriezer altijd goed gevuld is en je soms weer een vriezer week hebt om deze leeg te maken.

Eten is niet meer een constante strijd

Niet dat het altijd makkelijk was want er waren zeker momenten dat ook ik wel eens terugviel maar het belangrijkste was, hoe snel sta ik weer op! Ik leerde om meer voedzaam te eten en wat eten met mijn lichaam deed.

In 2016 heb ik de overstap gemaakt om plantaardig te eten. Waarom? Tijdens mijn behandeltraject, KID, IVF om single moeder te worden legde ik een aantal verbanden tussen dierlijke producten eten en mijn zwangerschapsreis, die ik niet meer kon negeren.

De overstap naar plantaardig eten was niet moeilijk. Al moet ik zeggen dat ik in het begin mijn kaasjes wel heb gemist maar ik wist waarvoor ik het deed.

Nu kan ik zeggen dat ik weet wat eten met mij doet en hoe ik moet eten om niet terug te vallen maar ik moet wel oppassen want gezond leven is een werkwoord en als je er niet aan werkt………

Een andere kijk op eten, zonder goed of fout lijstjes

Ik ben niet de geregistreerde voedingsconsulent die je een lijstje geeft met ‘verboden’ en ‘toegestane’ voedingsmiddelen. Ik geloof niet in goed of fout eten, in streng diëten of in het krampachtig volhouden van regels die je uiteindelijk toch niet volhoudt.

Wat ik wél ben? Een nuchtere, plantaardige foodie die weet hoe het is om eten te zien als strijd en hoe bevrijdend het is om die strijd los te laten. Ik ben iemand die je helpt zonder oordeel, omdat ik precies weet hoe het voelt om keer op keer in dezelfde patronen te vervallen.

Ik ben direct met een goede dosis zelfspot. Nuchter, maar met een diep begrip voor wat jij doormaakt. Ik leer je hoe je écht lekker en voedzaam kunt eten zonder angst of schuld. En ik laat je zien dat je niet perfect hoeft te zijn om je goed te voelen in je lijf.

Want eten mag weer iets zijn waar jij van geniet zonder schuldgevoel en dat begint bij het loslaten van alles wat je ooit hebt geleerd over ‘goed’ of ‘slecht’. Ik wil je leren hoe jij je eetgewoonten kan volhouden tot je 120 jaar bent en als cadeautje erbij afvalt.

Eten mag gewoon eten zijn

Jarenlang dacht ik dat ik het probleem was. Dat ik gewoon ‘sterker’ moest zijn, meer discipline moest hebben, minder moest eten. Maar eten was nooit het echte probleem. Het was hoe ik ermee omging. Hoe ik mezelf zag. Hoe ik dacht dat ik altijd alles perfect moest doen wat als ik iets niet deed dan verging de wereld.

Ik weet hoe het voelt om constant aan eten te denken. Om na elke maaltijd te twijfelen of het ‘goed’ of ‘fout’ was. Om het ene moment alles onder controle te hebben en het volgende moment het gevoel te hebben dat je compleet faalt.

Daarom is mijn missie om dames te helpen hun relatie met eten te herstellen. Zonder strenge regels. Zonder schuldgevoel. Zonder het idee dat je faalt als het even niet perfect gaat. Want een leven waarin eten een constante strijd is, is geen vrij leven. Eten mag makkelijk zijn. Het mag leuk zijn. En vooral: het mag iets zijn waar je niet meer de hele dag mee bezig hoeft te zijn.

Boormachines, hondenavonturen en vergeten kaartjes: welkom in mijn wereld

Ik heb zoveel woon- en klusprogramma’s gezien dat je zou denken dat ik een volledige gereedschapskist heb staan. Maar nee, de boormachine leen ik nog steeds van vrienden. Mijn ‘doe-het-zelf’-ambities en mijn daadwerkelijke gereedschapscollectie matchen niet helemaal. Oeps.

Toen ik als kleuter op vakantie een hond onder een auto zag liggen, dacht ik: “Hé, die wil ik aaien!” Nou, de hond had andere plannen en ik belandde op de EHBO in Frankrijk. Het avontuur was in ieder geval compleet, haha!

Als je een kaartje van mij krijgt, mag je jezelf echt bijzonder voelen, want 99,9% van de tijd vergeet ik ze te posten.

Oh, en ik ben niet alleen een expert in vergeten kaartjes posten, maar ook in opruimen. Zeg me vijf minuten van tevoren dat je langskomt en het huis is zo goed als opgeruimd. Zolang de keukendeur maar mag dicht blijven 😊

Mijn kookboekenverzameling? Die is groter dan de gemiddelde keuken, met minstens 40 kook- en bakboeken op mijn Bol.com-favorietenlijst omdat de 60 die ik al thuis heb niet genoeg zijn, natuurlijk.

Wandelen is echt mijn favoriet maar ook ik heb van die dagen waarop het niet lukt en als je dan mee doet aan een challenge dan loop ik gerust 10.00 stappen rond de salontafel.

En in de categorie thee of koffie… Ben ik de enige die in de zomer vastzit aan winterthee? Ja, guilty as charged.